Belina Kotrotsi

Έτυχε να δω τις φωτογραφίες της. Αισθάνθηκα μια μελαγχολία στις περισσότερες. 

Μα είναι μόλις 17 σκέφτηκα, δε συμβαδίζουν με την ηλικία της όλα αυτά τα κάδρα. 

Την γνώρισα ενώ κρατούσε τη φωτογραφική της μηχανή. Και αυτή η φωτογραφική είναι που την ξεχωρίζει από το πλήθος. Κρατώντας την, αυτόματα γίνεται το σημείο αναγνώρισης μιας μυστικής αδερφοσύνης της οποίας τα μέλη απαρτίζονται από ανθρώπους που δεν τιτλοφορούνται φωτογράφοι αλλά αισθάνονται τέτοιοι. Στην περίπτωση αυτή βλέπεις ξεκάθαρα πως ένα χαρτί και μόνο δεν ορίζει την πεμπτουσία του ατόμου. Με τη φωτογραφική της λοιπόν, νιώθει πως κατέχει ένα όπλο ενάντια στη μάχη της καθημερινότητα που τείνει να μετατοπίζεται μεταξύ ελαφρότητας και βαρύτητας.

Και η Belina την δέχεται με την βαριά της μορφή. Πολεμάει για να δώσει στα πράγματα βαρύτητα, εκείνη τη βαρύτητα που θεωρεί πως τους αρμόζουν. 

Και είναι κάτι παραπάνω από ταλαντούχα. Το διαπιστώνεις με το που της μιλήσεις. Καμία της πρόταση δεν θυμίζει 17 χρονών σκέψεις. 

«Περιμένω να τελειώσει το σχολείο για να σηκωθώ από αυτή την καρέκλα. Απ’ όλες τις καρέκλες. Τις βαρέθηκα. Θέλω να βγω εκεί έξω, να κάνω πράγματα.» 

Γεμάτη υπέροχους προβληματισμούς στους οποίους δίνει μορφή μέσα από τη δημιουργικότητα της. Ξεκίνησε ένα album με τίτλο 365. 365 ημέρες. Κάθε μέρα βγάζει τον εαυτό της μια φωτογραφία και την επεξεργάζεται στο photoshop. Το αποτέλεσμα είναι αντάξιο των κόπων της. Παθιάζεται τόσο που μπορεί να σπαταλήσει έως 7 ώρες για μια φωτογραφία. Να προσπαθεί 3 το πρωί να καταφέρει μια καλή λήψη, υλοποιώντας μια ιδέα που γεννήθηκε ώρες που ο ύπνος δεν ήταν ο καλύτερος της φίλος.

Μα το πάθος της δεν καταλαγιάζει εκεί. Εκφράζεται και μέσω του χορού όπου φέτος θα πάρει το πτυχίο διδασκαλίας. Και άλλες τόσες δραστηριότητες που έχει αυτή η νεαρά γεμάτη ζωή, γεμάτη όνειρα , γεμάτη στόχους. Έτσι δεν οφείλουν να είναι οι νέοι; 

Του χρόνου θέλει να σπουδάσει κινηματογράφο. Της το εύχομαι από καρδιάς. Αν και είμαι βέβαιη, πώς θα καταφέρει παραπάνω από αυτά που η ίδια ονειρεύεται. Γιατί μέσα της καιροφυλακτεί μια ακατανίκητη ορμή για γνώση, η οποία με την πρώτη ευκαιρία θα κατακτήσει ότι ανεξερεύνητο έδαφος συναντήσει.

Κράτησα αυτή για το τέλος. Είναι η αγαπημένη μου γιατί έχει τίτλο Οιδίποδας. 

Ο ήρωας ενώ δεν γνώριζε όλα αυτά τα δεινά που είχε προξενήσει, δεν θεώρησε τον εαυτό του αθώο, και καθώς δεν μπορούσε να υποφέρει τη θέα στη δυστυχία που είχε προκαλέσει , ξερίζωσε τα μάτια του και τυφλός έφυγε από την Θήβα. 

Η πράξη αυτή του Οιδίποδα, αντιπαρέρχεται σε όσους επικαλούνται το ελαφρυντικό της άγνοιας για να αποποιηθούν των ευθυνών.