Εὐδαιμονία : η εύνοια του δαίμονος, του θείου. Ο όρος αυτός βρίσκεται πολύ κοντά στον όρο ευτυχία. Ο Ηράκλειτος είχε πει ότι: «ἦθος ἀνθρώπῳ δαίμων» (=δαίμων για τον άνθρωπο δεν είναι παρά ο χαρακτήρας του). Το ίδιο είχε πει και ο Δημόκριτος με μεγαλύτερη σαφήνεια σε ένα απόσπασμά του «εὐδαιμονίη ψυχῆς καί κακοδαιμονίη» και θέλει να πει : «είναι υπόθεση της ψυχής η ευδαιμονία και η κακοδαιμονία» ενώ σε ένα άλλο απόσπασμα διαβάζουμε ότι « εὐδαιμονίη οὐκ έν βοσκήμασιν οἰκεῖ οὐδέ ἐν χρυσῷ· ψυχή οἰκητήριον δαίμονος», που πάει να πει: « η ευδαιμονία δεν κατοικεί = δεν έχει να κάνει με τα πλούσια κοπάδια και με το χρυσάφι· η ψυχή είναι η κατοικία του δαίμονος = με την ψυχή έχει να κάνει ο δαίμων».
Όλες λοιπόν αυτές οι ιδέες πρέπει στο τέλος να έγιναν καθοριστικές για του Αριστοτέλη τη σκέψη· το αποτέλεσμα ήταν ο ορισμός της ευδαιμονίας όπως τον διαβάζουμε στο τέλος του Α’ βιβλίου των Ηθικών Νικομαχείων του :
«ὴ εὐδαιμονία ἐστί ψυχῆς ἐνέργεία τις κατ’ ἀρετὴν τελείαν».
Κατά τον Αριστοτέλη η ευδαιμονία είναι ενέργεια και όχι κατάσταση. Ενέργεια της ψυχής του ανθρώπου με τους κανόνες της τέλειας αρετής.
Ο Μπάνκερ Ρόι θα μπορούσε να αποτελέσει μέτρο σύγκρισης της ευδαιμονίας. Διαπιστώστε το και οι ίδιοι μέσα από την απολαυστική ομιλία του:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου